งานกับเงิน
“ เงินมางานก็เดิน “
คงเป็นคำพูดที่หลายๆคนเคยได้ยินมาแล้วและคงจะขัดกับคำพูดที่ว่า “ทำงานด้วยใจ “
อย่างมาก เพราะว่าทุกวันนี้คนเราก็ต้องซื้อข้าวกินและข้าวของทุกวันนี้
ค่าครองชีพทุกวันนี้ก็แพงจนหูฉี่ พนักงานบริษัทไม่ว่าจะเป็นรายเดือนหรือรายวันต่างก็พากันเดือดร้อนไปตามๆกัน
ทำให้ต้องดิ้นรนแสวงหาอาชีพเสริมมาหาเงินเลี้ยงชีพ
คนไหนโชคดีหน่อยก็มีธุรกิจทางบ้านเป็นของตัวเอง
แต่บางคนไม่มีก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไปจนกว่าจะสามารถหาเงินมาตั้งตัวได้
พอได้ยินว่าทางการจะทำการขึ้นค่าแรงขั้นต่ำเป็น
300 บาท มนุษย์เงินเดือนทุกคนก็หัวใจระรื่นกันเป็นแถว
แต่หารู้ไม่ว่าค่าครองชีพที่ทุกคนเคยใช้จ่ายอยู่ทุกวันก็กำลังจะปรับเปลี่ยนขึ้นไปตามค่าแรงที่แพงขึ้น
ก็เท่ากับว่าการขึ้นค่าแรงของทางการนั้นก็ไม่มีค่าจะมีก็แต่ผลเสีย
เพราะค่าแรงที่ขึ้นมานั้นไม่ได้ขึ้นพร้อมกันหมดทั่วทุกพื้นที่
แต่ขึ้นเป็นเพียงบางเขตเท่านั้น แล้วพื้นที่ที่ไม่ขึ้นล่ะจะทำไงดี ? หรือทางการจะปล่อยให้ไส้แห้งต่อไป
สุดท้ายไม่ว่าทางการของไทยจะให้ใครมาบริหารประเทศหรือ จะเปลี่ยนหน้าเปลี่ยนตาใครมาบริหารประเทศก็ตาม
ก็ยังไม่เห็นว่าประเทศไทยจะมีการพัฒนาไปข้างหน้าหรือเจริญไปข้างหน้าสักทีมีแต่จะดำดิ่งสู่ยุคกรุงแตกอีกครั้ง
กลับไปทำนาดีกว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น