คนกับสัตว์
คนนับว่าเป็นสัตว์ประเสริฐกว่าสัตว์ชนิดใดๆที่อยู่บนโลก
ส่วนสิ่งที่ทำให้เกดความแตกต่างระหว่างคนกับสัตว์คือ
คนนั้นเป็นสัตว์ประเสริฐนั้นจะมีจิตใจที่ดีงานมีน้ำใจ
มีความละอายใจต่อสิ่งที่ไม่ดี ส่วนสัตว์นั้นไม่สามารถที่จะแยกแยะได้ว่าสิ่งไหนดีหรือสิ่งไหนเลว
สิ่งไหนชั่วหรือสิ่งไหนร้ายไม่รู้จักคำว่าละอายต่อบาป
แต่หากว่าเมื่อไหร่ที่คนเราไม่รู้จักคำว่า “ บาปบุญคุณโทษ “
รู้จักแต่คำว่าผลประโยชน์ เห็นแก่ตัว มัวเมากับอบายมุข คนเรานั้นก็จะไม่ต่างกับสัตว์เท่าใดนัก
เราทุกคนนั้นเกิดมาเป็นคนนับว่ามีบุญมาก
ฉะนั้นแล้วก็ควรจะประพฤติตนให้เสมือนคนมิใช่เสมือนสัตว์ ควรจะมีความเมตตา กรุณา
รู้จักตอบแทนบุญคุณคน รู้จักให้อภัย รู้จักช่วยเหลือคนอื่น
ถ้าทุกคนในโลกคิดได้แบบนี้โลกใบนี้ก็คงมีแต่ความสงบสุข ร่มเย็น ไม่มีสงคราม
ไม่มีการแก่งแย่งชิงดี ไม่มีความเห็นแก่ตัวอีกต่อไป
เพราะฉะนั้นเราควรจะสนับสนุนให้รุ่นน้อง รุ่นลูก รุ่นหลาน
ให้ทำแต่ความดีปลุกฝังแต่สิ่งดีๆให้แก่ตัวพวกเขา แนะนำในสิ่งที่ดี
เพียงเท่านี้บ้านเมืองก็สงบสุข ร่มเย็นและน่าอยู่มากขึ้นแล้ว
“ เงินมางานก็เดิน “
คงเป็นคำพูดที่หลายๆคนเคยได้ยินมาแล้วและคงจะขัดกับคำพูดที่ว่า “ทำงานด้วยใจ “
อย่างมาก เพราะว่าทุกวันนี้คนเราก็ต้องซื้อข้าวกินและข้าวของทุกวันนี้
ค่าครองชีพทุกวันนี้ก็แพงจนหูฉี่ พนักงานบริษัทไม่ว่าจะเป็นรายเดือนหรือรายวันต่างก็พากันเดือดร้อนไปตามๆกัน
ทำให้ต้องดิ้นรนแสวงหาอาชีพเสริมมาหาเงินเลี้ยงชีพ
คนไหนโชคดีหน่อยก็มีธุรกิจทางบ้านเป็นของตัวเอง
แต่บางคนไม่มีก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไปจนกว่าจะสามารถหาเงินมาตั้งตัวได้
พอได้ยินว่าทางการจะทำการขึ้นค่าแรงขั้นต่ำเป็น
300 บาท มนุษย์เงินเดือนทุกคนก็หัวใจระรื่นกันเป็นแถว
แต่หารู้ไม่ว่าค่าครองชีพที่ทุกคนเคยใช้จ่ายอยู่ทุกวันก็กำลังจะปรับเปลี่ยนขึ้นไปตามค่าแรงที่แพงขึ้น
ก็เท่ากับว่าการขึ้นค่าแรงของทางการนั้นก็ไม่มีค่าจะมีก็แต่ผลเสีย
เพราะค่าแรงที่ขึ้นมานั้นไม่ได้ขึ้นพร้อมกันหมดทั่วทุกพื้นที่
แต่ขึ้นเป็นเพียงบางเขตเท่านั้น แล้วพื้นที่ที่ไม่ขึ้นล่ะจะทำไงดี ? หรือทางการจะปล่อยให้ไส้แห้งต่อไป
สุดท้ายไม่ว่าทางการของไทยจะให้ใครมาบริหารประเทศหรือ จะเปลี่ยนหน้าเปลี่ยนตาใครมาบริหารประเทศก็ตาม
ก็ยังไม่เห็นว่าประเทศไทยจะมีการพัฒนาไปข้างหน้าหรือเจริญไปข้างหน้าสักทีมีแต่จะดำดิ่งสู่ยุคกรุงแตกอีกครั้ง
กลับไปทำนาดีกว่า
